Αρχαιολογικός τόπος Βεργίνας

ΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΤΑΦΩΝ:

Με την αποκάλυψη των βασιλικών τάφων των Αιγών, το 1977, άρχισε αμέσως η συντήρηση των περίφημων τοιχογραφιών που τους διακοσμούσαν. Παράλληλα, δημιουργήθηκε επιτόπου εργαστήριο συντήρησης για την διάσωση και αποκατάσταση των εξαιρετικά σημαντικών κινητών ευρημάτων που περιείχαν.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

Η αρχαία πόλη, που βρίσκεται στις βόρειες υπώρειες των Πιερίων, ταυτίζεται με βεβαιότητα με τις Αιγές, την αρχαία πρωτεύουσα του βασιλείου της κάτω Μακεδονίας. Ο χώρος κατοικείτο, σύμφωνα με τις ενδείξεις, συνεχώς από την Εποχή της πρώιμης Χαλκοκρατίας (3η χιλιετία π.Χ.), ενώ ήδη κατά την πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (11ος - 8ος αιώνας π.Χ.) ήταν ένα σημαντικό πλούσιο και πολυπληθές κέντρο.Οι Αιγές ήταν περίφημες στην αρχαιότητα για τον πλούτο των βασιλικών τάφων που βρίσκονταν στην εκτεταμένη νεκρόπολη της πόλης. Τα ευρήματα από τους βασιλικούς τάφους εκτίθενται στο υπόγειο κτίριο - στέγαστρο που προστατεύει τα αρχαία μνημεία, και σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Αρχαιολογικού Mουσείου Θεσσαλονίκης.

Το Ανάκτορο και το Θέατρο. Τα δύο πολύ σημαντικά αυτά μνημεία είναι ενταγμένα στο ίδιο οικοδομικό σύνολο, που χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. Το ιερό της Εύκλειας. Βρίσκεται στα βόρεια του Θεάτρου και περιλαμβάνει δύο ναούς του 4ου

και του 3ου αιώνα π.Χ., μνημειακό περιστύλιο και σειρά αναθημάτων, ανάμεσα στα οποία και δύο βάσεις από αναθήματα της βασίλισσας Ευρυδίκης, γιαγιάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Η Ακρόπολη και το τείχος της πόλης. Βρίσκεται στα νότια του οικισμού σε έναν αρκετά απόκρημνο λόφο. Το τείχος εκτείνεται και προς τα ανατολικά της πόλης.

Τα ανάκτορα και οι βασιλικοί τάφοι της ΒεργίναςΣτην περιοχή αυτή υπήρξε η παλιά πρωτεύουσα του αρχαίου Μακεδονικού κράτους, οι ΑΙΓΕΣ. Εδώ υπάρχουν τα Ανάκτορα, το αρχαίο θέατρο και οι Βασιλικοί Τάφοι.Ο Τάφος του Φιλίππου με τα μοναδικής αξίας ευρήματά του (χρυσή λάρνακα, υδρία, στεφάνια, ασπίδα κ.λ.π.), που αποτελούν στοιχεία παγκόσμιας ακτινοβολίας. Ο χώρος των Βασιλικών Τάφων με τα στέγαστρά του, είναι ιδιαίτερα επιβλητικός για τον επισκέπτη.

ΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΤΑΦΩΝ:

Με την αποκάλυψη των βασιλικών τάφων των Αιγών, το 1977, άρχισε αμέσως η συντήρηση των περίφημων τοιχογραφιών που τους διακοσμούσαν. Παράλληλα, δημιουργήθηκε επιτόπου εργαστήριο συντήρησης για την διάσωση και αποκατάσταση των εξαιρετικά σημαντικών κινητών ευρημάτων που περιείχαν.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Λιούρας Σπυρίδων

Κέρκυρα

Η πόλη της Κέρκυρας είναι πρωτεύουσα του νομού Κέρκυρας και της περιφέρειας Ιόνιων νησιών. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του νησιού της Κέρκυρας στην ανατολική ακτή. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 24.838 κάτοικοι. Η πόλη της Κέρκυρας χαρακτηρίζεται από το έντονο Βενετσιάνικο στοιχείο, αλλά και από πολλές Αγγλικές και Γαλλικές επιρροές. Είναι κοσμοπολίτικη πόλη που αποπνέει μια αίσθηση αρχοντιάς, με κύρια αξιοθέατα τη μεγάλη πλατεία Σπιανάδα, που είναι η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων, το Παλιό και το Νέο Φρούριο, το Δημαρχείο (Θέατρο Σαν Τζιάκομο), το Κανόνι, το Μον Ρεπό αλλά και τα Μουσεία Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ιστορίας.

Ιστορία της πόλης

Η πόλη της Κέρκυρας ήταν αποικία που ίδρυσαν οι Κορίνθιοι τον 8ο αιώνα π.Χ. Η αρχαία πόλη βρισκόταν στην περιοχή της χερσονήσου Κανόνι, λίγο νότια από την σημερινή. Η σημερινή πόλη είναι αποτέλεσμα της εγκατάστασης των Βενετών στο νησί της Κέρκυρας που οχύρωσαν την πόλη στην θέση που βρίσκεται και σήμερα. Η πόλη παρέμεινε στην κατοχή των Βενετών μέχρι το 1797 οπότε και ο Μέγας Ναπολέων κατέλυσε την δημοκρατία της Βενετίας. Η Κέρκυρα στην συνέχεια αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Επτανήσου πολιτείας για επτά χρόνια. Την περίοδο 1807-1814 περιήλθε στους Γαλλους για να ακολουθήσει μέχρι το 1864 η περίοδος της Αγγλοκρατίας. Το 1864 ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος και ακολούθησε μία περίοδος παρακμής μέχρι την δεκαετία του 1950 που γνώρισε εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη.

Το παλαιό φρούριο

Βρίσκεται απέναντι από την πλατεία Σπιανάδα και χωρίζεται από την πόλη με μία τεχνητή τάφρο.

Το νέο Φρούριο

Το νέο φρούριο κτίστηκε από τους Βενετούς το 1570 με σκοπό να ενισχυθεί περισσότερο η άμυνα της πόλης κατά την περίοδο του Τουρκο-Βενετικου πολέμου. Διαθέτει εντυπωσιακές πύλες και αποτελεί το δυτικό όριο της πόλης.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Ζαγκανίκα Κωνσταντίνα

Στόουνχεντζ

To  Στόουνχεντζ είναι νεολιθικό μεγαλιθικό μνημείο κοντά στο Έιμσμπερι της Αγγλίας. Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ. Μορφολογικά έχει μακρινή  συγγένεια με τους υπόλοιπους λίθινους κύκλους των Βρετανικών νήσων.  Μέχρι σήμερα οι μελετητές και οι αρχαιολόγοι δεν γνωρίζουν ποιοι ήταν αυτοί που έχτισαν το μεγαλιθικό αυτό μνημείο.  Υπάρχουν όμως διάφορες αμφισβητούμενες  μαρτυρίες  που λένε ότι χτίστηκε είτε ως μνημείο μαχών είτε ως κοινοβούλιο. Έπειτα χρησιμοποιήθηκε ως λατρευτικός χώρος και στη συνέχεια ως παρατηρητήριο. Η κατασκευή του Στόουνχεντζ  ολοκληρώθηκε σε αρκετές φάσεις. Οι γενικότερα αποδεκτές φάσεις ολοκλήρωσης του μνημείου είναι  2. Στην 1^η φάση κατασκευάστηκε ένα κυκλικό ανάχωμα περιβεβλημένο με τάφρο. Για τη 2^η φάση δεν έχουμε καταγεγραμμένες  μαρτυρίες.  Όπως φαίνεται υπήρξαν ξύλινες κατασκευές στη βορειοανατολική και νότια είσοδο.  Σήμερα το Στόουνχεντζ αποτελεί προστατευόμενο μνημείο και πόλος έλξης πολλών τουριστών από όλο τον κόσμο. 

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Μιχίδης Χρήστος

Παλιά πόλη της Βέρνης

ΕΛΒΕΤΙΑ

Η Ελβετία, με επίσημο όνομα Ελβετική Συνομοσπονδία είναι μια χώρα της δυτικής Ευρώπης. Συνορεύει δυτικά με τη Γαλλία, νότια και νοτιοανατολικά με την Ιταλία, βόρεια και βορειοανατολικά με τη Γερμανία και ανατολικά με την Αυστρία και το Λιχτενστάιν. Είναι μία μικρή χώρα, με έκταση 41.285 τ.χλμ. και πληθυσμό 7.780.200. Η Βέρνη είναι η πρωτεύουσα της Ελβετίας και η τέταρτη σε πληθυσμό πόλη της . Είναι επίσης πρωτεύουσα του ομώνυμου καντονίου.

Ιστορία

Η Βέρνη ιδρύθηκε το 1191 από το Δούκα Μπέρτολντ τον 5ο (Berthold V) των Zähringen. Σύμφωνα με την παράδοση ονόμασε την πόλη Βέρνη από μια αρκούδα που σκότωσε στην περιοχή (Bär η αρκούδα στα γερμανικά). Η αρκούδα είναι και το έμβλημα της πόλης. Έγινε μέλος στην ελβετική συνομοσπονδία (προπομπό του σύγχρονου κράτους) το 1353. Πρωτεύουσα της Ελβετίας έγινε το 1848.Το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μεσαιωνικό.

ΒΕΡΝΗ

Η Βέρνη είναι η γοητευτική πρωτεύουσα της Ελβετίας. Βρίσκεται στην κεντρική Ελβετία και είναι η τέταρτη πόλη σε πληθυσμό, μετά τη Ζυρίχη, τη Γενεύη και τη Βασιλεία. Επίσης, είναι και η πρωτεύουσα του ομώνυμου καντονιού. Διασχίζεται από τον ποταμό Άαρ, που είναι ένας από τους παραποτάμους του Ρήνου. Η πόλη αρχικά κτίστηκε σε ένα λόφο που περικλείεται από τον ποταμό, αλλά από τον 19ο αιώνα επεκτάθηκε και στην απέναντι όχθη.

Η Βέρνη έγινε μέλος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας το 1353 και πρωτεύουσα της Ελβετίας ορίστηκε το 1848.Από τα ωραιότερα σημεία της Βέρνης είναι το ιστορικό κέντρο της πόλης που διατηρεί το μεσαιωνικό του χαρακτήρα. Αποτελεί ένα σπάνιο δείγμα αυτούσιας διατηρημένης μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής και για το λόγο αυτό έχει ανακηρυχθεί ολόκληρο ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.Από τις προσωπικότητες που γεννήθηκαν στη Βέρνη αξίζει να αναφερθούμε στον Albrecht von Haller, στον ποιητή Albert Bitzius και στους ζωγράφους Ferdinand Hodler και Πάουλ Κλέε. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ανακάλυψε τη θεωρία της σχετικότητας όταν δούλευε ως υπάλληλος στο γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της Βέρνης.

Γλώσσα

Η επίσημη γλώσσα είναι τα Γερμανικά. Στον προφορικό λόγο χρησιμοποιείται μια τοπική διάλεκτος (Γερμανικά της Βέρνης), ελαφρά παραλλαγή των Ελβετικών γερμανικών (η εκδοχή των γερμανικών που ομιλούνται στην Ελβετία).

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Σακαβάρα Παρασκευή

Ανάκτορο Μπλενχάιμ

Το Ανάκτορο Μπλενχάιμ είναι μνημειακή αρχοντική κατοικία που βρίσκεται στην περιοχή Γούντστοκ του Οξφορντσάιρ στην Αγγλία. Είναι μια από τις μεγαλύτερες οικίες στην Αγγλία και κτίστηκε κατά την περίοδο 1705 - 1724. Από το 1987 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΝΑΚΤΟΡΟΥ

Το Ανάκτορο άρχισε να κατασκευάζεται από την βασίλισσα Άννα για να προσφερθεί ως δώρο του Στέμματος και του αγγλικού λαού στον Σερ Τζων Τσώρτσιλ , 1ο Δούκα του Μάρλμπορο για την νίκη του, σε συνεργασία με τον πρίγκηπα Ευγένιο της Σαβοΐας, εναντίον του συνασπισμού γαλλικών και βαυαρικών στρατευμάτων στις 13 Αυγούστου 1704 στην μάχη του Μπλιντχάιμ. Το τοπωνύμιο της μάχης έδωσε στο ανάκτορο το όνομά του, αν και αυτό πέρασε στην αγγλική γλώσσα.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

Το βασικό σημείο ενδιαφέροντος του κτηρίου είναι η αυθεντικότητα του εθνικού του χαρακτήρα: Η αρχιτεκτονική διακόσμησή του αποπνέει τον θρίαμβο των βρετανικών στρατευμάτων απέναντι στα γαλλικά. Σχετικά με το αρχιτεκτονικό του στυλ, έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται ο όρος "βρετανικό μπαρόκ", αλλά το αμφιλεγόμενο και ανεπαρκές αυτού του όρου το μόνο που αποδεικνύει είναι η δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν οι ιστορικοί τέχνης σχετικά με την ταξινόμηση αυτού του κτηρίου, που δεν εμπίπτει σε καμία κατηγορία. Δημιουργείται έτσι μια θεατρική αίσθηση που προέρχεται από τις ετερογενείς αρχιτεκτονικές φόρμες που ενσωματώνει η κατασκευή και το ανάκτορο δημιουργεί την εντύπωση μνημείου προ της ρομαντικής εποχής, του οποίου η ιστορική σημασία δεν μπορεί να παραγνωριστεί.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Πολίτη Αικατερίνη

Μετέωρα

Tα βράχια των Μετεώρων βρίσκονται στην περιοχή της Καλαμπάκας .Η δημιουργία του γεωλογικού αυτού φαινομένου δεν έχει ξεκάθαρη ερμηνεία αν και έχουν προσπαθήσει πολλοί Έλληνες και ξένοι γεωλόγοι. Η ονομασία "Μετέωρα" είναι νέα και δεν αναφέρεται από τους αρχαίους συγγραφείς. Το όνομα τους οφείλεται στον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη. Τα μοναστήρια των Μετεώρων που ιστορικά υπήρξαν 30 σήμερα λειτουργούν μόνο τα 7, τα οποία από το 1988 συμπεριλαμβάνονται στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO. 

Η μοναστική ζωή ξεκινά πιθανότατα τον 11ο αιώνα όπου ερημίτες και ασκητές εγκαταστάθηκαν στα θεόρατα όρη. Η περιοχή αυτή περιλαμβάνει πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ

Τσιλινίκος Ηρακλής

Ρώμη

Η Ρώμη 



Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας. Η Ρώμη βρίσκεται στην κεντρική Ιταλία, στην περιφέρεια Λάτσιο, και διατρέχεται από τον ποταμό Τίβερη. Η ιστορική πόλη είναι κτισμένη ανατολικά του ποταμού πάνω σε επτά λόφους. Οι λόφοι αυτοί είναι: ο Παλατίνος, ο Κυρηνάλιος, ο Καπιτωλίνος, ο Βιμινάλιος, ο Εσκυλίνος, ο Κέλιος και ο Αβεντίνος.

Αρχαία Ρώμη

Το ιστορικό κέντρο της Ρώμης είναι ένας ενιαίος αρχαιολογικός χώρος με μνημεία από πολλές διάφορες ιστορικές περιόδους (αρχαιότητα, Μεσαίωνας, Αναγέννηση και μεταγενέστερα). Η ΟΥΝΕΣΚΟ το έχει ανακηρύξει μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ως τέτοιο μνημείο αναγνωρίζεται επίσης και το Βατικανό.

Το Βατικανό

Το Βατικανό είναι ανεξάρτητο κράτος, στη δυτική πλευρά της πόλης της Ρώμης στην Ιταλία και αποτελεί συνέχεια του εκκλησιαστικού (ή και παπικού) κράτους του Μεσαίωνα.Χαρακτηρίζεται ως το μικρότερο ανεξάρτητο κράτος, ως προς την έκταση του και τον πληθυσμό του. Το Βατικανό είναι η μοναδική χώρα στον δυτικό κόσμο, (μαζί με τις Φιλιππίνες παγκοσμίως), όπου απαγορεύεται το διαζύγιο.

Ορισμένα από τα σημαντικά μνημεία και αξιοθέατα της Ρώμης είναι τα παρακάτω:

Το Κολοσσαίο

Το Πάνθεον

Η Καπέλα Σιξτίνα 

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Ρίβα Ασπασία

Εθνικό Πάρκο Ιγκουαζού

Το Εθνικό Πάρκο Ιγκουαζού είναι εθνικό πάρκο της Βραζιλίας. Είναι γνωστό για τους καταρράκτες του, μέρος των οποίων βρίσκεται και στην Αργεντινή, καθώς και την άγρια πανίδα του και ειδικότερα τα πτηνά του, όπου περιλαμβάνονται πολλά σπάνια και υπό εξαφάνιση είδη. Το πάρκο αποτελεί ένα μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου πέντε είδη δασών και οικολογικών συστημάτων συναντούνται σε μία τοποθεσία.Το πάρκο χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ το 1986.

Οι Καταρράκτες Ιγκουαζού είναι μία ομάδα από καταρράκτες που δημιουργούνται από τον ποταμό Ιγκουαζού. Βρίσκονται στα σύνορα της πολιτείας Παρανά , που ανήκει στη Βραζιλία (20%), και της επαρχίας Μισιόνες που ανήκει στην Αργεντινή (80%). Οι καταρράκτες χωρίζουν τον ομώνυμο ποταμό σε πάνω και κάτω Ιγκουαζού.

Στην περιοχή σχηματίζονται συνολικά 275 καταρράκτες. Το συνολικό μήκος τους είναι 2,7 χιλιόμετρα. Κάποιοι από αυτούς φτάνουν σε ύψος τα 82 μέτρα, αλλά η πλειοψηφία τους έχει ύψος περίπου τα 64 μέτρα. Ο πιο εντυπωσιακός από αυτούς ονομάζεται «ο λαιμός του Διαβόλου» ενώ η ετήσια μέση ροή είναι 6.500 m2/s. Σε σχέση όμως με τους καταρράκτες της Βικτωρίας, αυτοί του Ιγκουαζού προσφέρουν καλύτερη θέα στον επισκέπτη, λόγω της μορφολογίας της περιοχής.

Έχει ύψος 82 μέτρα, μήκος 700 μέτρα και πάχος 150 μέτρα. Ο συγκεκριμένος καταρράκτης αποτελεί και σύνορο των δύο χωρών. Τα 2/3 των καταρρακτών βρίσκονται στην πλευρά της Αργεντινής. Από τα 2,7 χλμ., στα 900 μέτρα δεν ρέει νερό. Τα νερά οδηγούνται σε ένα κανάλι που αργότερα τροφοδοτεί τον ποταμό Παρανά. Η έκταση που καλύπτουν τα νερά των καταρρακτών κατά την περίοδο που ο ποταμός πλημμυρίζει είναι περίπου 40 εκτάρια.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Μπάκαβου Κωνσταντινιά

Πομπηία

Η Πομπηία είναι υπο την προστασια της UNESCO από το 1997.

Το 62 μ.Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός στην Πομπηία, που συντάραξε την πόλη. Αλλά ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά το προμήνυμα για την ολοσχερή καταστροφή της. Στις 14 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από λάβα, στάχτη και φωτιά μέσα σε λίγες ώρες, την πόλη. 

Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι της Πομπηίας τη θεομηνία, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ό,τι μπορούσε να προφτάσει τις συνταρακτικές εκείνες στιγμές. Πολλοί όμως άλλαξαν γνώμη και ξαναγύριζαν.

Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σ' αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία, παραλυσία ή από τον πανικό.

Kάποια ευρήματα κάτω από τις στάχτες:

• 1.800 πάπυροι βρέθηκαν στη Βίλα των Παπύρων στο Ερκουλάνεουμ
• 35 σπίτια με ιδιωτικό μπάνιο βρέθηκαν στην Πομπηία
• 150 νεκροί εντοπίστηκαν στην Πομπηία

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Δρομπούρα Ελένη

Κόλπος των καρχαριών

Στο δυτικότερο μέρος της Αυστραλίας στην επαρχία Γκασκόιν βρίσκεται ο κόλπος των καρχαριών.

O Κόλπος περιλαμβάνει πολλά μαγευτικά τοπία με παραλίες, βράχους και όμορφους κολπίσκους. Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής είναι και η παραλία Shell Beach, η οποία όπως δηλώνει και το όνομά της,είναι φτιαγμένη αποκλειστικά από κοχύλια.

Το 1990 η ΟΥΝΕΣΚΟ συμπεριέλαβε τον Κόλπο των καρχαριών στη λίστα της με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Ο Κόλπος είναι πολύ σημαντικός για την βιοποικιλότητα της περιοχής καθώς φιλοξενούνται σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας.

Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ ΕΔΩ

Σερέτης Ελευθέριος

Πύργος του Λονδίνου

Στις όχθες του ποταμού Τάμεση, στο ανατολικό Λονδίνο, δεσπόζει ένα από τα πιο φημισμένα μνημεία στον κόσμο — ο Πύργος του Λονδίνου. Επί σχεδόν χίλια χρόνια, αυτό το μεγάλο φρούριο, παλάτι και φυλακή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ταραχώδη ιστορία της Αγγλίας. Από τις πύλες του πέρασαν βασιλιάδες, βασίλισσες, αυλικοί, κληρικοί, πολιτικοί και δικαστές — μερικοί από αυτούς βγήκαν θριαμβευτές, άλλους ποτέ δεν τους ξαναείδε κανείς ζωντανούς.

Ο Πύργος του Λονδίνου, επισήμως «Το Βασιλικό Παλάτι και Φρούριο της Βασίλισσας», ιδρύθηκε το 1066 κατά τη διάρκεια της εισβολής των Νορμανδών στην Αγγλία. Ο ίδιος ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής ίδρυσε το Λευκό Πύργο (White Tower), το 1078 και από τότε πολλοί βασιλείς έχουν επεκτείνει τον Πύργο.

Ο Πύργος του Λονδίνου έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην αγγλική ιστορία. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως φυλακή, με διάσημους κρατούμενους όπως η Αν Μπολέιν (η οποία λέγεται ότι κυκλοφορεί ακόμα ως αποκεφαλισμένο φάντασμα), ο Τόμας Κρόμγουελ, ο Γκάι Φοκς αλλά και η μέλλουσα βασίλισσα Ελισάβετ Α’ από την αδερφή της, Μέρι. Αποτελεί όμως και οπλοστάσιο, θησαυροφυλάκιο και το μέρος που φιλοξενούνται τα εμβλήματα και τα άμφια του Αγγλικού Στέμματος.

Σήμερα ο Πύργος του Λονδίνου είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Υπάρχουν πολλά για να δει κανείς: το ίδιο το κάστρο, οι ιστορικές αίθουσες, οι διαδραστικές εκθέσεις, τα κοσμήματα και τα εμβλήματα, οι διάφορες αναπαραστάσεις και ξεναγήσεις και φυσικά, τα γνωστά κοράκια του Πύργου.                               

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Κρέτσαβου Χρυσούλα

Αρχαία Ολυμπία

Η Ολυμπία, ήταν πόλη της αρχαίας Ελλάδας στην Ηλεία, γνωστή ως ο τόπος διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στους κλασικούς χρόνους, συγκρίσιμη στη σημασία με τα Πύθια που διοργανώνονταν στους Δελφούς. Στην Ολυμπία βρισκόταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Η αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων χρονολογείται πίσω στο 776 π.Χ. και τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Το 394 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' απαγόρευσε την τέλεσή τους ως γεγονός παγανισμού.

Ιστορία

Οι απαρχές της Ολυμπίας είναι ελάχιστα γνωστές. Οι παλαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή, ανάγονται στην 3η χιλιετία π.Χ. Τον 9ο αιώνα π.Χ. η Ολυμπία ήταν ήδη ένας ιερός τόπος που προσείλκυε πολλούς προσκυνητές. Αυτό το πυκνό ρεύμα των επισκεπτών μαρτυρείται από το μεγάλο πλήθος αναθημάτων που έφταναν στη Ολυμπία όχι μόνο από την γύρω περιοχή αλλά και από τόπους της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας.

Τον 8ο αιώνα η φήμη της Ολυμπίας μεγάλωσε τόσο ώσπου έφτασε μέχρι την Ανατολή και Μεσοποταμία και μέχρι την Δύση και κάτω Ιταλία. Σημαντικότατη τομή στην ιστορία της Ολυμπίας αποτέλεσε το έτος 776 π.Χ. όπου τότε κατά την παράδοση, ο Σπαρτιάτης Λυκούργος, πρέπει να πραγματοποίησε συμφωνία με τον βασιλιά της Ήλιδος, Ίφιτο, για την τέλεση λατρευτικών εορτών στην Ολυμπία. Μέρος της συμφωνίας ήταν ότι κατά τις εορτές θα επικρατούσε εκεχειρία σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Κατά τον 5ο αιώνα, η αίγλη της Ολυμπίας έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε εκεί να συγκεντρώνονται πολιτικοί, φιλόσοφοι και καλλιτέχνες διότι εκεί έβρισκαν μεγάλο κοινό για την διάδοση των ιδεών τους. Κατά τον 4ο αιώνα, δόθηκε σημασία στην οικοδομική δραστηριότητα για την βελτίωση των εγκαταστάσεων και δημιουργίας χώρων στέγασης των επισκεπτών.

Το 393 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' διέταξε το κλείσιμο όλων των ελληνικών ιερών χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες ποιους συγκεκριμένους χώρους εννοούσε. Παρ' όλα αυτά, και τα επόμενα χρόνια ο χώρος παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Ο χώρος υπέστη αργότερα πολλές καταστροφές από φυσικά αίτια και κατά τον 9ο αιώνα ο χώρος εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε. Με την πάροδο του χρόνου καλύφθηκε πολλά μέτρα κάτω από την γη με την βοήθεια του χειμάρρου Κλαδέου και την διάβρωση του εδάφους του Κρόνιου Λόφου. Η ανακάλυψη του ιερού οφείλεται στον Άγγλο Ρίτσαρντ Τσάντλερ το 1766.

Αρχαιολογικές ανασκαφές

Σχέδιο του Ιερού χώρου

Αν και η ανακάλυψη του χώρου έγινε το 1766 δεν υπήρξαν ανασκαφές μέχρι το 1829, οπότε έγιναν και οι πρώτες ανασκαφές από την «επιστημονική αποστολή του Μωριά», τους επιστήμονες που συνόδευαν το γαλλικό σώμα στρατού στην εκστρατεία του Μωριά.

1875 - 1881

Η πρώτη μεγάλη ανασκαφή στην Ολυμπία ξεκίνησε το 1875 χρηματοδοτούμενη από το Γερμανικό Κράτος. Επικεφαλής ήταν ο γερμανός αρχαιολόγος Ερνστ Κούρτιους. Υπεύθυνοι για τη ανασκαφή ήταν επίσης οι Γκούσταβ Χίρσφελντ, Γκεόργκε Τρόι και Άντολφ Φουρτβένγκλερ οι οποίοι δούλεψαν μαζί με τους αρχιτέκτονες Άντολφ Μπέττιχερ, Βίλελμ Ντέρπφελντ και Ρίχαρντ Μπόρρμαν. Ανέσκαψαν το κεντρικό μέρος του ιερού, συμπεριλαμβανομένου του Ναού του Δία, του Ηραίου, του Μετρώου, του Βουλευτηρίου, της Στοάς της Ηχούς, των Θησαυρών, του Πρυτανείου και της Παλαίστρας. Βρέθηκαν σημαντικά ευρήμαματα μεταξύ αυτών η Νίκη του Παιωνίου και ο Ερμής του Πραξιτέλους. Συνολικά 14.000 αντικείμενα καταγράφηκαν τα οποία στεγάστηκαν στο μουσείο.

1900 - 1950

Πιο περιορισμένες ανασκαφές συνεχίστηκαν από τον Ντέρπφελντ κατά τα έτη 1908 με 1929, αλλά οι εργασίες επισπεύθηκαν το 1936 με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου.

1950 έως σήμερα

Κατά τα έτη 1952 με 1966 οι Έμιλ Κούντσε και Χανς Σλάιφ συνέχισαν τις ανασκαφές του 1936, μαζί με τον αρχιτέκτονα Άλφρεντ Μάλβιτς. Ανέσκαψαν το εργαστήριο του Φειδία, το Λεωνιδαίο και το βόρειο τείχος του σταδίου όπως επίσης και την νοτιοανατολική περιοχή του ιερού. Επίσης τα έτη 1972 με 1984 ο Άλφρεντ Μάλβιτς βρήκε στοιχεία και ημερομηνίες από το στάδιο, τάφους και από το Πρυτανείο. Από το 1984 μέχρι το 1996, ο Χέλμουτ Κιριελάϊς συνέχισε τις ανασκαφές στο Πρυτανείο και Πελόπιον, βρίσκοντας πληροφορίες για την ιστορία του ιερού. Παράλληλα, έγιναν έρευνες για την ιστορία του ιερού στην εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με διεύθυνση του Ulrich Si.

Αξιοσημείωτα κτήρια

Ο ναός του Διός

Χτίστηκε το 456 π.Χ. και αποτελεί πρότυπο δείγμα δωρικού ρυθμού. Στις στενές πλευρές είχε 6 κίονες ενώ στις επιμήκεις 13, σύνολο 34 κίονες. Στο ανατολικό αέτωμα υπήρχε η παράσταση του αγώνα μεταξύ Οινομάου και Πέλοπος ενώ στο δυτικό η θρυλική μάχη μεταξύ Κενταύρων και Λαπιθών. Στο εσωτερικό του ναού φυλάσσονταν πολλά αναθήματα, μεταξύ αυτών το σημαντικότερο ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός ύψους 13 μέτρων που φιλοτεχνήθηκε στην Ολυμπία την δεκαετία του 430 π.Χ. από τον γλύπτη Φειδία.

Το Φιλιππείο

Η είσοδος στο στάδιο

Η είσοδος στο στάδιο ήταν μόνο για τους επίτροπους, τους αθλητές και τους ήρωες. Το στάδιο είχε χωρητικότητα 45.000 θεατών. Στην μια πλευρά ήταν κτισμένο επάνω στην φυσική πλαγιά του λόφου. Στην άλλη πλευρά είχε χτιστεί ύψωμα για να εξυπηρετήσει την απαραίτητη κλίση.

Το γυμνάσιο

Το γυμνάσιο ήταν ο τόπος προπόνησης των αθλητών. Στο στάδιο είχε περάσει ο Κρέων έξη μήνες προπονούμενος. Το γυμνάσιο ήταν επιστεγασμένο σε όλο του το μήκος, έτσι ώστε οι αθλητές να μπορούν να προπονούνται στον αγώνα δρόμου άσχετα από τις καιρικές συνθήκες.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Γάλλος Χρυσοβαλάντης

Ανάκτορο των Βερσαλλιών

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών, που βρίσκεται στην ομώνυμη πόλη της Γαλλίας, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι αποτελεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, από το 1979 και πόλο έλξης εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο.

Μέχρι το 1960 ήταν ένα απλό παλάτι, που χρησίμευε ως καταφύγιο κυνηγιού. Μετά το 1660 ο Λουδοβίκος ο ΙΔ΄ αποφάσισε να το επεκτείνει με σκοπό οι Βερσαλλίες να γίνουν το πιο λαμπερό παλάτι της Ευρώπης. Στα τέλη του 18ου αιώνα το παλάτι είχε τη σημερινή του μορφή.

Το ανάκτορο αποτελείται από τρία μέρη, το κυρίως μέρος όπου έμενε η βασιλική οικογένεια σε σχήμα U, και άλλες δύο πτέρυγες δεξιά και αριστερά του κυρίως κτιρίου όπου έμεναν οι ευγενείς, ο κλήρος και οι υπουργοί. Άλλα 3 παραπλήσια κτίρια χτίστηκαν για να στεγάσουν το προσωπικό.Το κέντρο των Βερσαλλιών είναι η Αίθουσα των Καθρεφτών μήκους 70 μέτρων και είναι στολισμένη με κρύσταλλα, κεριά και καθρέφτες, τους πιο ακριβούς της εποχής εκείνης. Επίσης στο ταβάνι και στους τοίχους δεσπόζουν οι τοιχογραφίες και άλλα διάφορα έργα τέχνης.

Το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι γνωστό και για τους τεράστιους κήπους του μαζί με πολλά συντριβάνια και αγάλματα. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης, με συνολική έκταση που φτάνει τα 800 εκτάρια.

Στην Γαλλική Επανάσταση το βασιλικό καθεστώς ανατράπηκε, οπότε οι Βερσαλλίες έπαψαν να είναι βασιλική κατοικία και πρωτεύουσα της Γαλλίας.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Μητάκου Ευθυμία-Ιοκάστη

Επίδαυρος

Η Επίδαυρος είναι ιστορική πόλη του νομού Αργολίδας στην ανατολική του πλευρά. Σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί γεννήθηκε ο Ασκληπιός όπου η λατρεία του ξεκίνησε εκεί για πρώτη φορά τον 6ο π.Χ. αιώνα. Η στρατηγική της θέση, αλλά, κυρίως, το Ασκληπιείο της, συντέλεσαν, ώστε η πόλη να γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη. Το 340 π.Χ., ο αργείος αρχιτέκτονας Πολύκλειτος ο Νεότερος έκτισε, σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο της Επιδαύρου. Από όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι το ωραιότερο και το καλύτερα διατηρημένο και έχει χωρητικότητα 13.000 θεατών. Η θαυμάσια ακουστική του, αλλά και η πάρα πολύ καλή κατάσταση στην οποία διατηρείται συντέλεσαν στη δημιουργία του φεστιβάλ Επιδαύρου, θεσμός που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Στην Επίδαυρο έγιναν κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης και 2 εθνοσυνελεύσεις. Επίσης, κηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1988.

Ιστορία

Το όνομα Επίδαυρος της δόθηκε από τον τρίτο κατά σειρά άρχοντά της τον Επίδαυρο. Σύμφωνα με τον Όμηρο πήρε ο Επίδαυρος μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και είχε ως αρχηγούς τον Ποδαλείριο και το Μαχάονα. Ξακουστή σ' όλη την Ελλάδα την έκανε το Ασκληπιείο της, ένα από τα σπουδαιότερα της αρχαιότητας, με το ιερό του Ασκληπιού.

Το Ασκληπιείο και το θέατρο

Το θέατρο είναι έργο του Πολύκλειτου και χτίστηκε στα τέλη της Κλασικής εποχής (340-330 π.Χ.). Η λατρεία του Ασκληπιού ξεκίνησε στην περιοχή τον 6ο αι. π.Χ., όταν το ορεινό ιερό του Απόλλωνος Μαλεάτα δεν επαρκούσε πια για τη δημόσια λατρεία της πόλης-κράτους της Επιδαύρου.Το ιερό απέκτησε τεράστια φήμη και πλούτη, που το μετέτρεψαν σε μεγάλο κέντρο λατρείας του θεού, με επιβλητικά κτίρια κοσμικού κυρίως χαρακτήρα. Ήταν το μεγαλύτερο οίκημα του χώρου και προοριζόταν για τη διαμονή των προσκυνητών του ιερού και των συνοδών τους. Παρακάτω βρίσκεται το εστιατόριο, όπου γίνονταν τελετουργικά γεύματα προς τιμή του Ασκληπιού και σύμφωνα με τη λατρεία εξασφάλιζαν στους πιστούς δύναμη και υγεία. Ακολουθούν το Στάδιο, όπου διοργανώνονταν κάθε 4 χρόνια οι αγώνες των Μεγάλων Ασκληπιείων, η Θόλος, που θεωρούνταν κατοικία του θεού και είχε τη φήμη του τελειότερου κυκλικού οικοδομήματος της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. 

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ  

Κατσιαφλάκα Ευαγγελία

Πυραμίδες της Γκίζας

Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μνημείο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και είναι οι πιο διάσημες πυραμίδες του κόσμου. Βρίσκονται στην Αίγυπτο. Η κατασκευή χρονολογείται στο 2580 π.Χ. και βρίσκεται στη Νεκρόπολη της Γκίζας. Το σύμπλεγμα πιθανολογείται ότι χρησιμοποιήθηκε για τον ενταφιασμό Φαραώ και κατασκευάστηκε από την τέταρτη δυναστεία των Αιγυπτίων.

Πυραμίδα του Χεφρήνου

Η πυραμίδα έχει μήκος βάσης 215,5 μέτρα (706 πόδια), και ύψος 136,4 μέτρα (448 πόδια) (αρχικό ύψος 143,5 μ./471 πόδια)[2]. Έχει φτιαχτεί από ογκόλιθους ασβεστόλιθου (που ζυγίζουν πάνω από 2 τόνους ο καθένας). Η κλίση της είναι σε γωνία 53° 10', πιο απότομη από την γειτονική της Πυραμίδα του Χέοπα η οποία έχει κλίση 51°50'40". Η πυραμίδα έχει χτιστεί σε επίπεδο 10 μέτρα (33 πόδια) πάνω από την Πυραμίδα του Χέοπα, κάτι που την κάνει να φαίνεται πιο ψηλή.

Πυραμίδα του Χέοπα

Η μεγαλύτερη και πιο διάσημη είναι η πυραμίδα του Χέοπα (ή Χούφου). Έχει ύψος 146,60 μ. και τέλεια τετράγωνη βάση με πλευρά 230,35 μ. προκαλεί δε εντύπωση στους σύγχρονους ερευνητές για τα δεδομένα της εποχής της κατασκευής της. Έχει όγκο 2.521.000 κυβικά μέτρα, καλύπτει επιφάνεια 54.000 τετραγωνικών μέτρων και το υπολογιζόμενο βάρος της φθάνει τους 6,5 εκατομμύρια τόνους.

Πυραμίδα του Μυκερίνου

Η Πυραμίδα του Μυκερίνου βρίσκεται στο οροπέδια της Γκίζας στα νότιο-δυτικά προάστια του Καΐρου, Αίγυπτος, και είναι η μικρότερες από τις τρεις Πυραμίδες της Γκίζας. Χτίστηκε ως τάφος του Φαραώ της Τέταρτης Αιγυπτιακής Δυναστείας Μυκερίνου.

Η Πυραμίδα του Μυκερίνου είχε αρχικό ύψος 65,5 μέτρα (215 πόδια), και ήταν η μικρότερη από τις τρεις μεγάλες Πυραμίδας της Νεκρόπολης της Γκίζας. Τώρα έχει 61 μέτρα ύψος (204 πόδια) και βάση 108,5 μέτρα. Η γωνία κλίσης είναι περίπου 51°20′25″. Είναι κατασκευασμένη από ασβεστόλιθο και γρανίτη. Τα πρώτα 16 στρώματα στις εξωτερικές πλευρές είναι από γρανίτη, και το πάνω μέρος από ασβεστόλιθο από την Τούρα. Μέρος του γρανίτη είναι ακατέργαστο. Παρόμοια μέρη που έχουν μείνει ημιτελή, βοηθούν τους αρχαιολόγους να κατανοήσουν τις μεθόδους με τις οποίες έχουν χτιστεί πυραμίδες και ναοί. Νότια της πυραμίδας υπήρχαν τρεις μικρότερες πυραμίδες "δορυφόροι", καμία από τις οποίες δεν είχε ολοκληρωθεί. Η μεγαλύτερη από αυτές ήταν κατασκευασμένη από γρανίτη. Η κατασκευή των άλλων δύο δεν προχώρησε πέρα από τον εσωτερικό πυρήνα της πυραμίδας

Η χρονολογία κατασκευής της Πυραμίδας είναι άγνωστη, γιατί η βασιλεία του Μυκερίνου δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια, αλλά πιθανόν ολοκληρώθηκε το 2.600 Π.Χ. Βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα στα νότιο-δυτικά των μεγαλύτερων Πυραμίδων του Χεφρήνου και του Χέοπα.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Παπαπέτρος Μανώλης