Η Ολυμπία, ήταν
πόλη της αρχαίας Ελλάδας στην Ηλεία,
γνωστή ως ο τόπος διεξαγωγής των
Ολυμπιακών Αγώνων στους κλασικούς
χρόνους, συγκρίσιμη στη σημασία με τα
Πύθια που διοργανώνονταν στους Δελφούς.
Στην Ολυμπία βρισκόταν το χρυσελεφάντινο
άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία, το
οποίο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως
ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Η
αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων
χρονολογείται πίσω στο 776 π.Χ. και
τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Το 394
μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος
Α' απαγόρευσε την τέλεσή τους ως γεγονός
παγανισμού.
Ιστορία
Οι απαρχές της
Ολυμπίας είναι ελάχιστα γνωστές. Οι
παλαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης
παρουσίας στην περιοχή, ανάγονται στην
3η χιλιετία π.Χ. Τον 9ο αιώνα π.Χ. η Ολυμπία
ήταν ήδη ένας ιερός τόπος που προσείλκυε
πολλούς προσκυνητές. Αυτό το πυκνό ρεύμα
των επισκεπτών μαρτυρείται από το μεγάλο
πλήθος αναθημάτων που έφταναν στη
Ολυμπία όχι μόνο από την γύρω περιοχή
αλλά και από τόπους της Πελοποννήσου
και Στερεάς Ελλάδας.
Τον 8ο αιώνα η
φήμη της Ολυμπίας μεγάλωσε τόσο ώσπου
έφτασε μέχρι την Ανατολή και Μεσοποταμία
και μέχρι την Δύση και κάτω Ιταλία.
Σημαντικότατη τομή στην ιστορία της
Ολυμπίας αποτέλεσε το έτος 776 π.Χ. όπου
τότε κατά την παράδοση, ο Σπαρτιάτης
Λυκούργος, πρέπει να πραγματοποίησε
συμφωνία με τον βασιλιά της Ήλιδος,
Ίφιτο, για την τέλεση λατρευτικών εορτών
στην Ολυμπία. Μέρος της συμφωνίας ήταν
ότι κατά τις εορτές θα επικρατούσε
εκεχειρία σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Κατά τον 5ο αιώνα,
η αίγλη της Ολυμπίας έφτασε σε τέτοιο
σημείο, ώστε εκεί να συγκεντρώνονται
πολιτικοί, φιλόσοφοι και καλλιτέχνες
διότι εκεί έβρισκαν μεγάλο κοινό για
την διάδοση των ιδεών τους. Κατά τον 4ο
αιώνα, δόθηκε σημασία στην οικοδομική
δραστηριότητα για την βελτίωση των
εγκαταστάσεων και δημιουργίας χώρων
στέγασης των επισκεπτών.
Το 393 μ.Χ. ο
Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α'
διέταξε το κλείσιμο όλων των ελληνικών
ιερών χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες
ποιους συγκεκριμένους χώρους εννοούσε.
Παρ' όλα αυτά, και τα επόμενα χρόνια ο
χώρος παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής.
Ο χώρος υπέστη αργότερα πολλές καταστροφές
από φυσικά αίτια και κατά τον 9ο αιώνα
ο χώρος εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε.
Με την πάροδο του χρόνου καλύφθηκε πολλά
μέτρα κάτω από την γη με την βοήθεια του
χειμάρρου Κλαδέου και την διάβρωση του
εδάφους του Κρόνιου Λόφου. Η ανακάλυψη
του ιερού οφείλεται στον Άγγλο Ρίτσαρντ
Τσάντλερ το 1766.
Αρχαιολογικές
ανασκαφές
Σχέδιο του
Ιερού χώρου
Αν και η ανακάλυψη
του χώρου έγινε το 1766 δεν υπήρξαν
ανασκαφές μέχρι το 1829,
οπότε έγιναν και οι πρώτες ανασκαφές
από την «επιστημονική αποστολή του
Μωριά», τους επιστήμονες που συνόδευαν
το γαλλικό σώμα στρατού στην εκστρατεία
του Μωριά.
1875 - 1881
Η πρώτη μεγάλη
ανασκαφή στην Ολυμπία ξεκίνησε το 1875
χρηματοδοτούμενη από το Γερμανικό
Κράτος. Επικεφαλής ήταν ο γερμανός
αρχαιολόγος Ερνστ
Κούρτιους. Υπεύθυνοι για τη ανασκαφή
ήταν επίσης οι Γκούσταβ
Χίρσφελντ, Γκεόργκε
Τρόι και Άντολφ
Φουρτβένγκλερ οι οποίοι δούλεψαν
μαζί με τους αρχιτέκτονες Άντολφ
Μπέττιχερ, Βίλελμ
Ντέρπφελντ και Ρίχαρντ
Μπόρρμαν. Ανέσκαψαν το κεντρικό μέρος
του ιερού, συμπεριλαμβανομένου του Ναού
του Δία, του Ηραίου, του Μετρώου, του
Βουλευτηρίου, της Στοάς της Ηχούς, των
Θησαυρών, του Πρυτανείου και της
Παλαίστρας. Βρέθηκαν σημαντικά ευρήμαματα
μεταξύ αυτών η Νίκη
του Παιωνίου και ο Ερμής
του Πραξιτέλους. Συνολικά 14.000
αντικείμενα καταγράφηκαν τα οποία
στεγάστηκαν στο μουσείο.
1900 - 1950
Πιο περιορισμένες
ανασκαφές συνεχίστηκαν από τον Ντέρπφελντ
κατά τα έτη 1908 με 1929, αλλά οι εργασίες
επισπεύθηκαν το 1936 με
αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του
Βερολίνου.
1950 έως σήμερα
Κατά τα
έτη 1952 με 1966 οι
Έμιλ Κούντσε και Χανς Σλάιφ συνέχισαν
τις ανασκαφές του 1936, μαζί με τον
αρχιτέκτονα Άλφρεντ Μάλβιτς. Ανέσκαψαν
το εργαστήριο του Φειδία, το Λεωνιδαίο
και το βόρειο τείχος του σταδίου όπως
επίσης και την νοτιοανατολική περιοχή
του ιερού. Επίσης τα έτη 1972 με 1984 ο
Άλφρεντ Μάλβιτς βρήκε στοιχεία και
ημερομηνίες από το στάδιο, τάφους και
από το Πρυτανείο. Από το 1984 μέχρι το 1996,
ο Χέλμουτ Κιριελάϊς συνέχισε τις
ανασκαφές στο Πρυτανείο και Πελόπιον,
βρίσκοντας πληροφορίες για την ιστορία
του ιερού. Παράλληλα, έγιναν έρευνες
για την ιστορία του ιερού στην εποχή
της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με διεύθυνση
του Ulrich Si.
Αξιοσημείωτα
κτήρια
Ο ναός του
Διός
Χτίστηκε το 456
π.Χ. και αποτελεί πρότυπο δείγμα δωρικού
ρυθμού. Στις στενές πλευρές είχε 6 κίονες
ενώ στις επιμήκεις 13, σύνολο 34 κίονες.
Στο ανατολικό αέτωμα υπήρχε η παράσταση
του αγώνα μεταξύ Οινομάου και Πέλοπος
ενώ στο δυτικό η θρυλική μάχη μεταξύ
Κενταύρων και Λαπιθών. Στο εσωτερικό
του ναού φυλάσσονταν πολλά αναθήματα,
μεταξύ αυτών το σημαντικότερο ήταν το
χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός ύψους
13 μέτρων που φιλοτεχνήθηκε στην Ολυμπία
την δεκαετία του 430 π.Χ. από τον γλύπτη
Φειδία.
Το Φιλιππείο
Η είσοδος
στο στάδιο
Η είσοδος στο
στάδιο ήταν μόνο για τους επίτροπους,
τους αθλητές και τους ήρωες. Το στάδιο
είχε χωρητικότητα 45.000 θεατών. Στην μια
πλευρά ήταν κτισμένο επάνω στην φυσική
πλαγιά του λόφου. Στην άλλη πλευρά είχε
χτιστεί ύψωμα για να εξυπηρετήσει την
απαραίτητη κλίση.
Το γυμνάσιο
Το γυμνάσιο ήταν ο τόπος προπόνησης των αθλητών. Στο στάδιο είχε περάσει ο Κρέων έξη μήνες προπονούμενος. Το γυμνάσιο ήταν επιστεγασμένο σε όλο του το μήκος, έτσι ώστε οι αθλητές να μπορούν να προπονούνται στον αγώνα δρόμου άσχετα από τις καιρικές συνθήκες.
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ
Γάλλος Χρυσοβαλάντης
